ŞIRNAK - Sokağa çıkma yasakları döneminde evi yıkıldığı için kiraya çıkan ancak kiraya çıktığı evde yıkımla karşı karşıya olan Ayşe Kabul, 60 yıllık yaşamı boyunca 3 kez yerinden edildi.1990'lı yıllardaki göçertme politikaları nedeniyle 2 kez evi yakılan Ayşe, kararlı "buradan gitmeyeceğim" diyor. 

 

1990’lı yılların insansızlaştırma politikalarının başında gelen köy yakmalarından en çok etkilenen kentlerden biri olan Şırnak, sokağa çıkma yasaklarının ardından yerle bir edildi. 8 mahallesinin yıkılıp yerine TOKİ konutlarının yapıldığı mahallelerde halen yıkımı bekleyen yüzlerce ev var. Her sokak ve kapısında Kürdistani hikâyelerin olduğu kentte sokağa çıkma yasakları döneminde evi yıkıldığı için kiraya çıkan ancak kiraya çıktıkları ev de yıkımı bekleyen Ayşe Kabul, 60 yıllık yaşamı boyunca 3 kez yerinden edildi.

 

Çatışmalar sırasında evi yıkılan Ayşe, yerle bir edilen evinin karşısında dikilen TOKİ konutlarının hemen karşısında yıkımı bekleyen kiralık bir evde kalıyor. TOKİ’lerin arasında kalan birkaç evden birinde yaşayan Ayşe çatışmalar ile birlikte yaşadığı evin üçüncü kez devlet tarafından yıkılışına tanıklık ediyor.

 

1990'lı yıllarda Feraşin'den çıkmak zorunda kaldı

 

90’lı yıllarda çatışmalar nedeniyle Feraşin köylerinden çıkmak zorunda kalan Ayşe, o günleri şöyle anlatıyor: “Feraşin’de bir köyde kalıyorduk. Evimiz, hayvanlarımız vardı. Bütün kışın da hazırlıklarını yapmıştık. Daha sonra bir gecede bize köyden çıkacaksınız dediler. Biz de hiçbir şeyimizi almadan çıkmak zorunda kaldık. Biz çıktığımız gibi de evlerimiz yakıldı zaten. Daha sonra çıktık Şırnak’a geldik. Burada ne kalacak yerimiz ne de bir yiyeceğimiz vardı. Hiçbir şeyimiz yoktu. En son bir çadır kurup ben ve çocuklarım uzun bir süre orada yaşamıştık. Çocuklarımla birlikte orada kaldık."

 

‘Evim üç defa yıkıldı ama yine aynı yere döndüm'

 

Sonra yeniden göç yaşayan Ayşe, o süreci şu sözlerle anlatıyor: "Evlerimizi yapıp, düzenimizi kurduk. Sonra yine bir gece aynı şekilde köyden çıkarıldık. Bir süre yine çadırda kaldık. Sonra henüz küçük olan üç oğlumla birlikte hafriyata girip çadırı yıktık, yerine ev yapmaya başladık. Kendi ellerimizle evimizi yaptık. Sonra devlet yeniden köyünüze gidebilirsiniz dedi. Kalktım hayvanlarımla birlikte geri köye gittim. Oradaki evi de yeniden yaptım. Her şeyimizi düzenimizi yeniden kurduk. Tam bitti dedikten sonra köyde yeniden çatışmalar çıktı. Üzerimize top attılar, sonra da, 'orada insan kalamaz' dediler ve bizi çıkardılar. Gece yarısı evlerimizi, hayvanlarımızı orada bıraktık. Besta’dan yollara çıkıp yeniden buraya geldik."

 

‘Buradan gitmeyeceğiz’

 

Tarih 2015'i gösterdiğinde Şırnak'ta ilan edilen sokağa çıkma yasağında da benzer bir süreci yaşayan Ayşe'nin evi bu kez de sokağa çıkma yasakları sürecinde yıkıldı. Ama Ayşe göç yollarına düşmedi. "Ne olursa olsun Şırnak’ı bırakıp bir yere gitmeyeceğiz" diyen Ayşe, “Devlet burada Kürtlerin yaşamasını istemiyor. Kürtlerin adının burada anılmasını istemiyor. Kürtlere düşmanlık yapıyor. Kürtler nerede olursa orayı yıkarım diyor. Ama biz ne olursa olsun burayı bırakıp gitmeyeceğiz. Sonuna kadar buradayız bu kadar yıkıma dayandık bundan sonrasına da dayanırız” diye konuştu.