Taksim Dayanışması'nın 2013 yılında imza topladığı "Topçu Kışlası iptal edilsin, Gezi Parkına dokunma" kampanyasını dikkate almayan iktidar, Topçu Kışlası'nın ne pahasına olursa olsun inşa edileceğini söylüyordu. 27 Mayıs gecesi Gezi Parkı'na dozerin girdiği ve ağaçların kesildiği haberi üzerine Taksim Dayanışması'nın çağrısıyla nöbet başlatıldı. Dozeri ve yıkımı durduranlar, sayısı giderek artan kalabalıkla birlikte parkta gecelemeye başladılar. 31 Mayıs sabaha karşı polisin saldırısıyla nöbet tutanlar gazlanarak, dövülerek, eşyaları yakılarak parktan çıkarıldı. Gün boyu Taksim'de artan polis şiddeti ve hükümetin baskıcı otoriter yönetimine duyulan öfke, isyan eden onbinlerin Taksim'e akmasına neden oldu. Halk tencere ve tavalarıyla evlerinin camından protestoya başladı.

 

Polisin 31 Mayıs'ı 1 Haziran'a bağlayan gece direnişi kırmak için Taksim ve çevresinde şiddetlendirdiği, gaza ve suya boğulmadık yer bırakmadığı saldırı, 1 Haziran günü yüzbinlerce kişinin Türkiye'nin her yerinde sokağa dökülmesiyle sonuçlandı. Direniş sonucunda polis çekilmek zorunda kaldı ve kitle Taksim'e girdi.

 

Gezi Parkı'na tekrar çadırlar, standlar kuruldu, dozerlerin ağaçları söktüğü alana bitkiler dikildi. Park iki hafta boyunca, paranın geçmediği komünal bir yaşam alanı haline getirildi. Kurulan çadırlardan biri de feministlere aitti. Kadınlar burada bir pano oluşturarak taleplerini yazdılar; "Ev işini bırak dünya dursun", "AKP elini hayatımdan çek" ve "Küfürle değil, inatla diren" dediler.

Sonradan yayınlanan kamuoyu araştırmaları, Türkiye'nin dört bir yanında direnişe fiilen katılan milyonların en az yarısının kadınlardan oluştuğunu gösteriyordu. Farklı kimliklerden, örgütlü-örgütsüz kadınlar bir araya gelerek kentsel alanda özgürlüklerini ve kadın dayanışmasını deneyimlediler. Polis şiddetine karşı direnmekle kalmayıp, eylemlerin erkek egemen dilini dönüştürmek üzere inisiyatif aldılar. 4 Haziran günü, İstiklal Caddesi duvarlarındaki cinsiyetçi, homofobik yazılamaların silinmesi, küfürlerin üzerlerinin boyanması, yerine feminaların çizilmesi kadınların görünür müdahalelerinden biriydi.

 

Kaynak: Çatlak Zemin