Edebiyat dünyasında "kadınların üretim yapamadığı, erkeklerin alanda daha başarılı olduğu" şeklindeki algıyı birçok kadın yazar gibi yıkan, çürüten, yalın dili ile bilinen öykü yazarı Tomris Uyar bugün 77 yaşında. 15 Mart 1941’de İstanbul’da doğan Tomris, Türkiye edebiyatında bağımsızlığını ilan etmiş olan Tomris, edebiyat dünyasına adını yazdıran kadın yazarlardan oldu. 4 Temmuz 2003'te hayata gözlerini yumarken ardında çok sayıda eser bıraktı. 

 

İngiliz Kız Ortaokulu'nda eğitim gördükten sonra İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne bağlı Gazetecilik Enstitüsü'nü bitiren Tomris, Ülkü Tamer ile birlikte Papirüs dergisinin yayımına katıldı. Bir dönem Boğaziçi Üniversitesi'nde Karşılaştırmalı Edebiyat dersleri de verdi. Tomris'in ilk çevirisi Şekerden Bebek 1965 senesinde Türk Dili'nden çıktı. Varlık, Dost, Papirüs, Yeni Dergi, Soyut, Yeni Edebiyat, Yeni Düşün, Gösteri, Gergedan, Adam Öykü gibi belli başlı dergilerde, öykü, deneme, günlük ve çevirileri yayınlandı. 1970'den sonra edebiyat dünyasında öykücülüğün önde gelen isimleri arasında yer aldı.

 

'Bir kere ana dilini bilmek lazım'

 

Ayrıntılar, anılar, izlenimler ve iç konuşmalara dayalı bir öykü türü geliştiren üreten ve sorgulayıcı bir yazar oldu. Öyküleri, Almanca, Rusça, İngilizce, Fransızca ve Lehçe'ye çevrilerek birçok antolojide yer aldı. Tomris, iyi bir çevirmen olmanın gereğini bir röportajında şöyle belirtmişti: "Bir kere ana dilini bilmek lazım. Bir çevirmen yabancı dili ne kadar iyi bilirse bilsin, kendi dileni hakim değilse başka bir dili ne kadar kavrayabildiği tartışılır. Kendi ana dilinin inceliklerini, kıvrak noktalarını, nerelere götürülebileceğini bilmiyorsa iyi bir çevirmen olamaz." 

 

Şair Edip Cansever, kendi üretkenliğinin yanı sıra hakkında yazılan şiirlerle de hatırlanan Tomris için şu dizeleri kaleme almıştı: 

 

"Bir adın vardı senin, Tomris Uyar'dı

 

adını yenile bu yıl ama bak Tomris Uyar olsun gene

 

ben bu kış öyle üşüdüm ki sorma

 

oysa güneş pek batmadı senin evinde

 

söyle

 

ben seni uzun bir yolda yürürken gördüm müydü hiç... "