“Sizi yollardayken, radyo dinlerken, kendinizle konuşurken… Tüm yaşam zerrelerinde kendinize özgü doğallığınızla ama yaratıcı ama cezbedici güzelliğinizle hep izliyorum. Oraları bilirim. Bütün fizik yapısını kurgulayarak ve bir türlü sığdıramadığım, oralarla sınırlı tutamadığım sizi canlı yaşıyorum.” 

 

Sakine Cansız

 

Bir yıl oldu bugün 15 Şubat. Tufanın koptuğu gün. Güneşimizin denizlere yapayalnız denizlere yelken açtığı gün. Hep derdiniz ya  “kendimi müthiş yalnızlaştırdım… bu halkın birliği için özgürlüğü bütün ruhlara yaymak, parçalanan bütün güzellikleri birleştirmek için…” Evet, o gün bütün çirkinlikler birleşmişti sizin çoğalmış, yayılmış, yücelmiş ve vazgeçilmez bir yaşam haline gelmiş yalnızlığınıza karşı. Gün boyu sizi konuştuk Besê’ye Roma’daki görüşmemizi anlattım. Orada Dersim’in kızlarına yönelik çok güzel değerlendirmeleriniz vardı. Ş. Zinarîn’i de anmıştınız. Ve benim için çok anlamlı çok yaşam dolu çok sevgi dolu bir görüşmeydi. Hep o anları canlı yaşıyorum.

 

Oruçluyuz. Kerbela’da gibi. Su da içmedik. Ama sizin temizlik felsefeniz onun yaşamsallığını, bizleşen yanını bozmadık. Duygulu, derin, düşünceli, özlem yüklü, umutlu ve her anı sizinle geçen gün, günler, yıllar, yüzyıllar sınırsız bir yaşam. Hep sizinle olacak…

 

Sizin tarzınızı o büyük ustalığınız sabrınızı ve sonuç alıcı yönünüzü yeniden anlamaya ve kavramaya kendimizi onara sunarak güçlü konumlandırmaya çalışıyoruz. Zorlanacağımız açık. Çünkü müthiş bir yönelimle karşı karşıyayız. Ama başaracağımıza Önderlikle birleşerek bütün zorlukları aşacağımıza inanıyorum. Hepimizde o inanç ve istem var. Şiirinizi okuduk aynı anda hepimiz ezberledik. Bütün güzel anlamları yükledik. Sizi şiirde gördük, duyduk ve en derin sevgiyle, bağlılıkla kucakladık. O resim yüreğimize beynimize tüm hücrelerimize resmetmiş. O bakışlar zapt etmiş bizdeki tüm yaşam gözeneklerini. O ses yürek atışlarımız olmuş. Kadın yoldaşlarınız olarak o resim gözbebeklerimize işlemişiz. O sesi gönül sevdamızın sınırsız özgünlüğünde örmüşüz aşkımızla. Kadında eriyen emeğimizin meyvelerini hep verecek bereketi tenimizde besleyerek rengini alacağız resminizin. Buna inandığınızı biliyoruz. Çünkü bunu en güzel siz yarattınız. Siz resmettiniz.

 

Sizi yollardayken, radyo dinlerken, kendinizle konuşurken… Tüm yaşam zerrelerinde kendinize özgü doğallığınızla ama yaratıcı ama cezbedici güzelliğinizle hep izliyorum. Oraları bilirim. Bütün fizik yapısını kurgulayarak ve bir türlü sığdıramadığım, oralarla sınırlı tutamadığım sizi canlı yaşıyorum. Bu müthiş bir duygu. İşte tüm bunları yaşarken diğer tüm çirkinliklere karşı daha iyi meydan okuyorum. Bu özgürlüğün en yaşanılası yanıdır. Ve bunu yaşamaktan kimse alı koyamıyor ve koyamaz. En zor anlarda bile. 

 

15 Şubat 2000