“Cezaevi önünde annelerimize yapılan işkence sadece O’nlara değil bütün Kürt halkına yapıldı. Annelerimize her vuruşunuzla bizim yüreğimizi yumrukladınız. Onlar doğurduğu çocuklarının direnişi gibi güçlü, iradeli ve fedakardır. Unutmayın; her zulüm daha büyük direnişler doğurur.”

 

Hamdiye Çiftçi

 

Gebze M Tipi Kapalı Cezaevi önünde açlık grevinde olan çocuklarının durumuna dikkat çekmek için nöbet tutmak isteyen kadınlara yönelik saldırı ve kötü muameleye tüm Türkiye tanıklık etti. Anneleri itekleyerek, şiddet uygulayan polis, “Yürü yürü!” diyerek sırtlarına vuruyor. “Yürü yürü bekleme yürü!”, “Hızlan hızlan!” diyen polis, bir de “Enerjin var değil mi?” diyor. 

 

İtelen annelerin ise, polis şiddeti ve ablukası altında “Bize dokunma, bu bir işkencedir. Çekin çekin bunu gösterin” sesleri geliyor. Şimdi bu polislere sormak lazım, onlar sizin anneleriniz olsa ve birileri annenize böyle şiddet uygulasa ne hissederdiniz acaba?

 

Biz bu görüntüleri izlerken ne hissettik biliyor musunuz? Öfkelendik, hırslandık, yüreğimiz yandı, canımız acıdı, gözlerimizden yaşlar irademizden bağımsız yanaklarımızdan süzüldü. Bin yıllık eziyetinizi yeniden yeniden hatırladık. Annelerimize her vuruşunuzla bizim yüreğimizi yumrukladınız. Her itişiniz bir kılıç gibi saplandı kalbimize. Daraldık, hepimizin bedeni o anda orada o abluka altında esir alındı. Nefesimiz kesildi. Bu görüntülerle var olan umudumuzu, iyi niyetimiz ve hiç olmayan kardeşlik hikayemizi yok ettiniz. 

 

Bu anneler bizi doğurdu, tıpkı sizleri doğuran anneler gibi, sonrası hiç düşündünüz mü bilmiyorum. Bu nasıl bir düşmanlık, yaşlı bedenlere nasıl bir saldırı? İnsanı insanlığından utandıran bir manzara. Biz Van Newrozu’nda coplanan annelerimizi de unutmadık, sokak ortasında kolu kırılan C.E.’yi de unutmadık, toplarla öldürülen Ceylanları da unutmadık. Unutmaya da niyetimiz yok. Zindanlarda özgürlük için bedenlerini açlığa yatıran çocukları için mücadele eden annelere bu yapılan kesinlikle kabul edilemez. 

 

Cezaevi önünde annelerimize yapılan işkence sadece O’nlara değil bütün Kürt halkına yapıldı. Hepimiz itildik, sırtlarımıza vuruldu. Sırtlarında izleri kalmış mıdır düşmanca vuran ellerin. Sırtları ağrıdı belki de ama bir an bile tereddüt etmeden dik yürüdüler. Çünkü O’nlar onurlu, yürekli, direnişçi anneler. Onlar doğurduğu çocuklarının direnişi gibi güçlü, iradeli ve fedakardır. Ama unutmayın zalimin zulmünün elbette sonu gelecek. Her zulüm daha büyük direnişler doğurur.